LISTÁRNA

Ne slyshny v sadu dazhe shorohi, Vsjo zdes´ zamerlo do utra. Esli b znali vy, kak mne dorogi Podmoskovnye vetchera. Retchka dvizhetsja i ne dvizhetsja, Vsja iz lunnogo serebra. Pesnja slyshitsja i ne slyshitsja V eti tihie vetchera. Tchto ty, milaja, smotrish iskosa, Nizko golovu naklonja? Trudno vyskazat´ i ne vyskazat´ Vsjo, tchto na serdce u menja. A rassvet uzhe vsjo zametnee. Tak, pozhalujsta, bud´ dobra: Ne zabud´ i ty eti letnie Podmoskovnye vetchera.